Dodatek nukleofilowy

Nukleofil

Jako nukleofile można stosować szeroką gamę związków. Są to bogate w elektrony , w większości zawierające wolne pary elektronów , cząsteczki lub aniony ( patrz poniżej: Przykłady).

Wiele obligacji

Addycje nukleofilowe mogą zachodzić na różnych typach wiązań wielokrotnych:

Dodawanie nukleofila jest zwykle kontrolowane termodynamicznie; nukleofil jest połączony z wiązaniem wielokrotnym w taki sposób, że powstaje możliwie stabilny anion (porównaj uzasadnienie reguły Markownikowa ). W przypadku wiązań wielokrotnych C- X stabilizacja następuje poprzez same heteroatomy, w przypadku podstawionych wiązań wielokrotnych CC poprzez indukcyjny wpływ podstawników , a zwłaszcza przez podstawniki z efektem -M . Ponieważ takie podstawniki w tym samym czasie pozytywnie wpływają na bardziej odległy atom węgla podwójnego wiązania, addycja jest również kinetycznie faworyzowana.

Dodatek nukleofilowy do wiązań wielokrotnych CC

Pierwszym krokiem w tej reakcji jest atak nukleofila w celu utworzenia karboanionu :

X oznacza nukleofil, Z podstawnik odciągający elektrony.

W drugim etapie karboanion reaguje z akceptorem elektronów , zwykle protonem :

Y jest akceptorem elektronów.

Tworzenie karboanionu jest silnie faworyzowane, jeśli podstawniki mogą go stabilizować poprzez mezomeryzm . Następnie mówi się o addycji Michaela , gdzie nukleofilem jest anion związku kwasowego CH .

Addycja nukleofilowa do wiązań wielokrotnych CX

Wiązania wielokrotne CX występują w następujących grupach atomowych:

• grupa karbonylowa
• Grupa tiokarbonylowa
• Grupa izocyjanianowa
• Grupa azometynowa
• Grupa cyjan
• Grupa izocyjano
w górę, a następnie nukleofil wiąże się z węglem.
Przykłady

Dodatek nukleofilowy do wiązań wielokrotnych CC

• Dodatek amoniaku lub amin
• Dodatek cyjanowodoru
• Dodatek Michaela

Addycja nukleofilowa do wiązań wielokrotnych CX

Poszczególne addycje nukleofilowe do wiązań wielokrotnych CX można podzielić na grupy na podstawie atakującego nukleofila:

Azot jako nukleofil


Dodanie pierwszorzędowej aminy jako nukleofila do grupy karbonylowej. Rodnik alkilowy aminy jest oznaczony przez R.