Ruch środowiskowy

.

.

Ruchy ekologiczne można różnicować ze względu na ich konkretny cel (tematyczny), stopień organizacji, wielkość, wybrane strategie itp. Idealnie przechodzą one przez kilka faz, które biegną od pierwszej konfrontacji z problemem, tematyzacji (przede wszystkim odrzucenia rozwijania szkodliwych dla środowiska praktyk) do organizacji struktur rozwiązujących te problemy. Ruchy ekologiczne, które wymagają poważnych wstrząsów społecznych, takich jak zmiany w energetyce lub rolnictwie , przebiegają falami przez długi czas. Nierzadko jednak indywidualne inicjatywy ekologiczne tych ruchów są również ograniczone tematycznie i czasowo. Kończą się, gdy ich cel, taki jak zapobieganie dużej rzeźni lub projekt drogowy, zostanie osiągnięty. Inny rodzaj ograniczenia można znaleźć w corocznej kampanii „ Mobil ohne Auto ”, do której istnieją grupy przygotowawcze.

Sam Radkau zakłada, że ​​ruch ekologiczny ma pewną ślepotę na historię i wyraźny brak zainteresowania korzeniami i poprzednikami we własnym obszarze kulturowym. Dla dzisiejszej europejskiej sceny ekologicznej amerykański ruch na rzecz ochrony przyrody, który ma swoje korzenie w XIX wieku, jest prawdziwym prekursorem. Pomysł uznania specjalnych krajobrazów naturalnych za godne ochrony wpadł na pomysł Williama Wordswortha i George'a Catlina już odpowiednio w 1810 i 1832 roku. W 1864 roku, za namową Johna Muira, zdefiniowano pierwsze sanktuarium - na terenie dzisiejszego Parku Narodowego Yosemite w Kalifornii .

1971 z. B. międzynarodowy sojusz ochrony środowiska organizacji została założona przez czterech organizacji z Francji, Szwecji, USA i Anglii , The Friends of the Earth : 2011 ponad dwa miliony członków i sympatyków w 76 krajach.

Niemcy

w przyrodzie i ochrony środowiska). . orientacji wartości.

Zachodnie Niemcy

Już w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych pojawiły się w dużym nakładzie książki non-fiction, które przewidywały kryzysy środowiskowe lub łączyły przepowiednie zagłady z popularnymi opisami naukowymi. Autorami takich książek byli m.in. Erich Hornsmann , Reinhard Demoll , Günther Schwab i Bodo Manstein .

. ekologicznego w oczach opinii publicznej.

NRD

Zwłaszcza w Niemczech Zachodnich ruch antynuklearny pod koniec lat 70. dał początek pierwszym organizacjom pozarządowym ruchu ekologicznego. Takie niezależne organizacje były zakazane w systemie politycznym NRD. W NRD stanęła obok protestu z. B. przeciwko niszczeniu lasów w Rudawach czy zanieczyszczeniu powietrza w Bitterfeld / Wofen zawsze bunt przeciwko nieinformacyjnej polityce rządu. Były krystalizacji punkty w opozycyjnego ruchu ekologicznego : the home Badania kościół w Wittenberga , z ekologicznej grupy roboczej z Dresden okręgów kościelnych lub biblioteki środowiska w Berlinie Zionskirche i wreszcie od 1988 roku sieć zielono-ekologiczny Arche .

Wraz z przełomem w 1989 r. narastał opór. W styczniu 1990 roku powstała inicjatywa obywatelska „Stop Cospuden 90”, która wiosną tego roku zorganizowała marsz gwiazd do kopalni odkrywkowej Cospuden . Wzięło w nim udział ponad 10 000 osób. Protest zakończył się sukcesem. 20 kwietnia 1990 r. wstrzymano wstępne wydobycie kopalni, a 7 października 1992 r. wyjechał z kopalni ostatni pociąg węglowy.

Stany Zjednoczone

.

Amerykański biolog i ekolog Barry Commoner (* 1917; † 2012), autor kilku wpływowych książek non-fiction na temat ochrony środowiska , jest uważany za jednego z czołowych wczesnych propagatorów współczesnego (północno)amerykańskiego ruchu ekologicznego.

” (Stölb 114).

Dla ruchu ekologicznego NRD polityczność polegała na krytyce socjalizmu. Socjalizm NRD nie był w stanie zaradzić „pozostałościom kapitalizmu ” (jak lubił nazywać problemy środowiskowe); i uczynił „ekologię” tematem tabu. Pod tym względem samo podjęcie tematu krytyki było dla Stasi „wrogiem-negatywnym”.

„Wiodącą nauką” tego ruchu była ekologia lub ekologia polityczna . Ale kiedy słowo „ekologia” znalazło się w codziennym języku, zmieniło się jego znaczenie. Początkowo neutralna nauka ekologiczna odniosła pozytywne wrażenie, tak że „ekologiczny” stał się synonimem „przyjaznego dla środowiska, czystego, rozważnego, biodegradowalnego, nieszkodliwego” itp.

był zdecydowanie na co dzień, włosy długie i często noszone otwarte.

Ruch ekologiczny NRD, o ile był niezależny, wywodził się częściowo z kościołów protestanckich. Po części styl życia jej członków przypominał zachodnią ekoscenę. Były jednak różne kolory: od bardziej anarchistycznych (takich jak „ Biblioteka Ekologiczna Berlina Wschodniego ”) do bardziej burżuazyjnych (np. Drezdeńska Ekologiczna Grupa Robocza).

Dla tradycyjnych kościołów i ich członków motywy i formy wyrazu ruchu ekologicznego w obu częściach Niemiec często pozostawały niezrozumiałe i niezrozumiałe. W Niemczech Zachodnich mocno zaangażowały się protestanckie środowiska studenckie.

W wielu krajach, zwłaszcza w rozwijających się i wschodzących działacze ochrony środowiska są nie tylko w autorytarnych pisanych , ale również demokratycznych państwach (takich jak Brazylia ) nękane są np. siły paramilitarne , wojsko czy policja oraz gangi przestępcze i rebelianci, a także przez rolników oraz Przedstawiciele korporacji nastawionych na zysk narażeni, nękani i zagrożeni aresztowaniem lub narażeni na tortury lub morderstwa . Według raportu organizacji pozarządowej Global Witness , z. Na przykład w 2015 roku na całym świecie zamordowano 185 działaczy ekologicznych. W 2019 roku na całym świecie zginęło co najmniej 212 działaczy ekologicznych. W 2020 roku co najmniej 227 osób na całym świecie zostało zamordowanych za działalność na rzecz ochrony środowiska, z czego ponad sto w samej Ameryce Łacińskiej. Według Global Witness większość przypadków dotyczy projektów leśnych. Na drugim miejscu uplasowały się projekty budowy wodociągów i zapór. Przestępstwa z użyciem przemocy występują również w związku z procesami zachodzącymi w rolnictwie. Organizacja pozarządowa zakłada, że ​​faktyczna liczba zabitych ekologów jest znacznie wyższa.

Niektóre stowarzyszenia ochrony przyrody są zinstytucjonalizowanymi pozostałościami pierwszego ruchu ekologicznego, drugi ruch ekologiczny w Niemczech Zachodnich znalazł m.in. swój instytucjonalny wyraz. w ustanowieniu ministerstwa środowiska , Federalnej Agencji Ochrony Środowiska i założeniu Zielonej Akcji Przyszłość (GAZ) w 1978 roku. W 1980 roku założono „ Zieloni ” jako pierwszą partię federalną, od której ÖDP oddzieliła się w 1982 roku . W NRD instytucjonalizacja polityczna rozpoczęła się jako kościół: w latach 1987-1989 na „ zespołach ekumenicznych ” spotykali się przedstawiciele grup pokojowych, ekologicznych i sprawiedliwości, a także przedstawiciele wszystkich kościołów chrześcijańskich . Osiągnęło to nowy poziom jakości i zaangażowania we wszystkich trzech obszarach tematycznych. W latach 1989/1990 ruch ekologiczny w NRD podzielił się kwestią, czy powinna istnieć partia ekologiczna. Zwolennicy założyli w NRD Partię Zielonych , przeciwnicy utworzenia partii zjednoczonej w sieci Zielonej Ligi . To, co uderzało w programach wszystkich partii NRD założonych w 1989 i 1990 roku, to silny komponent ekologiczny. Nowe Forum The Peace and Human Rights Initiative (IFM) i Demokracja Teraz tworzą Sojusz 90 , która połączyła się z RFN Zielonych w 1993 roku. Partia Zielonych w NRD zrobiła ten krok już w 1990 roku.

nawiązała do narodowosocjalistycznej koncepcji domu i natury .

Poniższa lista działaczy ekologicznych nie może być oczywiście kompletna; innych działaczy ekologicznych można również znaleźć w kategorii: Osoba (ochrona środowiska i przyrody) .

• John Muir , pionier ruchu ekologicznego w Ameryce Północnej, współtwórca koncepcji parków narodowych i współzałożyciel Sierra Club
• Julia Butterfly Hill , ekolożka lasów we współpracy z członkami organizacji ochrony środowiska Earth First! którego nie była członkiem.
• Rachel Carson , biolog i autorka książki Silent Spring (1961)
• Yann Arthus-Bertrand jest znane na całym świecie zdjęcie dziennikarka , założycielka Towarzystwa Ekologicznego GoodPlanet i Carbone działania na rzecz redukcji emisji gazów cieplarnianych .
• Monika Griefahn , była organizatorka kampanii Greenpeace przeciwko chemicznemu zanieczyszczeniu Morza Północnego, później minister środowiska Dolnej Saksonii
• Herbert Gruhl , autor książki Planeta jest plądrowana – horror naszej polityki i konserwatywnych polityków (CDU, Green Action Future, The Greens, ÖDP)
• Alwin Seifert , ekolodzy, pionier i kluczowa postać rolnictwa ekologicznego w epoce narodowego socjalizmu , przewodniczący BN 1958-1963
• Hartmut Gründler , założyciel Towarzystwa Ochrony Środowiska Tybingi 1971 i AK Lebensschutz 1972, samospalenie w 1977 w proteście przeciwko „kłamstwom” urzędnika państwowego, zwłaszcza w sprawie Asse II
• David McTaggart , wieloletni dyrektor Greenpeace international
• Abi Kusno Nachran , indonezyjska aktywistka ochrony lasów deszczowych
• José Lutzenberger , brazylijski działacz, później także polityk, laureat Right Livelihood Award 1988
• Paul Watson , założyciel Sea Shepherd Conservation Society
• Kumi Naidoo , południowoafrykański działacz na rzecz praw człowieka i ochrony środowiska, od jesieni 2009 roku dyrektor Greenpeace International
• Miroslav Patrik , Czech działacz środowiskowy, który odkrył nielegalne praktyki wokół budowy odcinka autostrady D8 ( sekcja Czeskiej trasy europejskiej 55), która biegnie przez rezerwat przyrody w Central Bohemian Wyżyn , przewodniczący dete žemė czeskiego ochrony środowiska organizacja
• Horst Stern , dziennikarz i autor książek, założyciel magazynu Natur
• Wilhelm Bode , „Heidepastor”, prowadził kampanię na rzecz zachowania Pustaci Lüneburskiej . Współzałożyciel rezerwatu przyrody Pustać Lüneburska.
• Alfred Toepfer , inicjator parków przyrody w Niemczech, bojownik o zachowanie Pustaci Lüneburskiej
• Bernhard Grzimek , bojownik o ochronę gatunków zoologicznych i zachowanie Serengeti, filmowiec zwierząt, dyrektor frankfurckiego zoo
• Heinz Sielmann , filmowiec zwierząt, prezenter telewizyjny, kurator fundacji, działacz na rzecz zachowania Zielonego Pasa
• Hubert Weinzierl , współzałożyciel Bund Naturschutz Bayern (BN) i Bund Umwelt- und Naturschutz Deutschland (BUND)
• Greta Thunberg , szwedzka działaczka na rzecz ochrony klimatu i inicjatorka Schulsteiks dla klimatu
• Luisa Neubauer , niemiecka działaczka na rzecz sprawiedliwości klimatycznej i współinicjatorka Fridays for Future
• Sunita Narain , indyjska działaczka ekologiczna i publicystka
• Naomi Klein , autorka The Decision: Capitalism vs. Climate
• Robert Marc Lehmann , niemiecki biolog morski i fotograf przyrody, autor książki „Misja Erde”

• Fundusz Ochrony Środowiska
• Koniec historii, nic do dodania
• Ochrona klimatu
• LOHAS
• Ekofeminizm
• Świadomość ekologiczna , sprawiedliwość i rasizm

Niemiecki

• Michael Beleites : Niezależny ruch ekologiczny w NRD . W: Hermann Behrens i Jens Hoffmann (red.): Ochrona środowiska w NRD. Analizy i raporty naocznych świadków. t. 3, s. 179-224. Monachium 2007.
• Franz-Josef Brüggemeier , Jens Ivo Engels (red.): Przyroda i ochrona środowiska po 1945 roku . Frankfurt nad. M./Nowy Jork 2005.
• Jens Ivo Engels: Polityka naturalna w Republice Federalnej: świat idei i politycznych stylów zachowań w ochronie przyrody i ruchu ekologicznym 1950-1980 , Paderborn: Verlag Ferdinand Schöningh , 2006, ISBN 978-3-506-72978-1 . ( Recenzja )
• John Robert McNeill : Niebieska planeta. Historia środowiska w XX wieku . Camus, Frankfurt nad Menem 2003. ISBN 978-3-593-37320-1 .
• Patrik von zur Mühlen: Nowe początki i wstrząsy w NRD. Ruchy obywatelskie, krytyczna opinia publiczna i upadek rządów SED . Bonn 2000.
• Joachim Radkau : Era ekologii: historia świata, Beck, Monachium 2011, ISBN 978-3-406-61372-2 .
• Joachim Radkau , Frank Uekötter (red.): Ochrona przyrody i narodowy socjalizm , Camus, Frankfurt nad Menem / Nowy Jork, NY 2003, ISBN 978-3-593-37354-6 .

język angielski

• Robert Gottlieb: Wymuszanie wiosny: transformacja amerykańskiego ruchu ekologicznego , nowe wydanie poprawione, Waszyngton, DC [u. a.]: Wyspa Press , 2005.
• Carolyn Merchant: Radykalna ekologia: The Search for a Livable World , Routledge, 2nd Edition 2005, ISBN 0-415-93578-4 .

Francuski

• Yves Frémion : Histoire de la révolution écologiste , Paryż 2007

• Quo vadis, ruch ekologiczny? - Wywiady z liderami myśli ruchu ekologicznego
• Historia ZIELONEJ LIGI
• Damir Skenderović: Ruch ekologiczny. W: Leksykon historyczny Szwajcarii .